Wrzos zwyczajny - to znana i lubiana wieloletnia krzewinka z rodziny wrzosowatych, spotykana niemal w całej Polsce. Jest to roślina zimozielona o małych, łuskowatych liściach. Rośnie w różnych zbiorowiskach roślinnych, jednak zwykle związana jest z kwaśnymi i na ogół ubogimi w składniki pokarmowe glebami, preferuje dobrze nasłonecznione stanowiska.

Drobne, dzwonkowate, liliowo różowe kwiaty rozwijają się od sierpnia do października, tworząc efektowne, często wielopowierzchniowe kobierce.

Na uwagę zasługują korzenie wrzosu, które żyją w symbiozie ze strzępkami grzybni. Grzybnia dostarcza roślinie wodę z solami mineralnymi, w zamian pobierając od niej substancje organiczne.

Krzewinka wrzosu jest również rośliną leczniczą, z której wykorzystuje się ziele oraz kwiaty. W medycynie ludowej stosowany głównie w celu odkażenia dróg moczowych i jako środek na bezsenność.

Wrzos jest również rośliną miododajną, a pozyskany nektar o charakterystycznym smaku i ciemnym kolorze, jest skarbnicą wielu witamin i minerałów. Miód wrzosowy wykazuje silne działanie przeciwzapalne, przeciwwirusowe oraz antybakteryjne. Z tego względu stosowany jako dodatek do walki z przeziębieniem i grypą.

Powszechnie znany wrzos jest również stosowany jako roślina ozdobna. Jego liczne odmiany mają zastosowanie w urządzaniu architektury krajobrazu. Odmiany uprawne różnią się od siebie wysokością, pokrojem, barwą kwiatów i liści, terminem kwitnienia, kwiatami pojedynczymi, pełnymi lub pozostającymi cały czas w pąkach.

Duże skupiska gdzie wrzosy są jedynym bądź dominującym gatunkiem, nazywamy wrzosowiskami. W naszym Nadleśnictwie najłatwiej spotkać duże połacie wrzosów na pasach przeciwpożarowych, a także pod liniami wysokiego napięcia, m.in. w leśnictwach: Snopki, Jaśkowo, Pogorzele, Wiartel a także Las Ochronny „Szast”.