Huragany na terenie Puszczy Piskiej nie są niczym nadzwyczajnym. Źródła historyczne donoszą o licznych dużych klęskach wiatrołomów, które dotknęły ten obszar. Jednak to, co wydarzyło się w północno-wschodniej Polsce, dnia 4 lipca 2002 roku, około godziny 11:40, zaskoczyło wszystkich. Huragan wiejący z maksymalną prędkością ok 170 km/h spowodował uszkodzenia na znacznym obszarze Puszczy Piskiej, Kurpiowskiej i Boreckiej.

Uszkodzenia wywołane huraganowym wiatrem wystąpiły w pasie mierzącym 130 km długości i 15 km szerokości, uszkadzając drzewostany wszystkich klas wieku. Obszar, na którym wystąpiły szkody, obejmował ok. 33 tys. ha lasów, przy czym całkowitej destrukcji uległo ok. 6 tys. ha lasu. Huragan z 2002 roku był największą ówczesną klęską w powojennej historii polskiego leśnictwa.

W Nadleśnictwie Pisz wichura uszkodziła drzewostany na powierzchni ponad 12 000 ha. Szkody przybrały rozmaite formy. Od pojedynczych złomów i wywrotów, pochylonych drzew lub grup drzew, po całkowicie otwarte, wielohektarowe powierzchnie.

Następstwem huraganu było utworzenie Lasu Ochronnego „Szast", który został powołany w 2003 roku przez Ministra Środowiska. Las Ochronny, to obszar około 475 ha wyłączony z wszelkich zabiegów gospodarczych, na którym pozostawiono wszystkie wywrócone, połamane i uszkodzone drzewa. Las w tym miejscu jest przeznaczony do odbudowy na drodze naturalnej sukcesji.

Las Ochronny „Szast" ma szczególne znaczenie, jest miejscem prowadzenia badań przyrodniczych i edukacji leśnej społeczeństwa. W celu ułatwienia obserwacji procesów przyrodniczych, jakie tam zachodzą, wybudowano drewnianą wieżę widokową oraz galerię widokową (na kształt pomostu) nad rzeką Pisą.